Een roodogige 17-jarige cicade voltooit zijn transformatie terwijl hij zich vastklampt aan de ruwe, bemoste bast van een boom in de bossen van Virginia.
Als u het al te bekende gedreun nog moet horen dat de soundtrack vormt voor elke zomer, hebt u vast wel iets opgevangen van het geroezemoes rond de opkomst van de cicade dit jaar. Maar waarom die ophef? Is hun jaarlijkse verschijning niet te verwachten? Hoewel het waar is dat cicades jaarlijks opduiken, is er een subgroep van de soort die bekend staat als periodiek. Deze specifieke cicade rassen blijven 13 of 17 jaar ondergronds sluimeren (Discovery). Eén van deze rassen, Brood X, geniet reeds van zijn korte moment in de zon. Geclusterd in het oosten van de Verenigde Staten en geteld in de miljarden, kunnen er een verbazingwekkende 1,4 miljoen per acre zijn in de meest dichte regio's (Scientific American).
Gezien de lange tijd tussen elke periodieke verschijning en hun korte levensduur boven de grond, zou je nalatig zijn om niet op de een of andere manier van het moment te genieten. Een snelle foto met je telefoon kan volstaan, maar het internet staat al vol met foto's en video's. Misschien moet je overwegen om de ervaring op een andere manier te verwerken: door het te proeven! Voordat u uw neus afwijst, moet u (als u dat nog niet hebt gedaan) de mogelijke oorzaken van die reactie onderzoeken.
Entomofagie, het eten van insecten, wordt algemeen omarmd door etnische en inheemse gemeenschappen in delen van Azië, Afrika en Latijns-Amerika als een goedkope en duurzame bron van eiwitten (Cleveland Clinic).
In Zuid-Amerika worden insecten zoals mieren, bijen, vogelspinnen en sprinkhanen vaak gegeten, afhankelijk van de regio (De Wereld). In delen van Colombia is de hormingus colinas (atta laevigatta) een van de grootste soorten bladsnijmieren ter wereld! De consumptie van colinas (ook wel "grote-bodem" mieren genoemd) gaat terug tot de precolumbiaanse tijd en speelde een belangrijke rol in het dieet van die inheemse groepen (Jonathan Deutsch, boek).
In het Peruaanse Amazonegebied wordt de larve van de palmsnuitkever (rhynchophorus palmarum) veelvuldig geconsumeerd. De Ese'Eja, een inheemse gemeenschap in de Madre de Dios regio in het zuidoosten van Peru, eten de larve rauw of gebakken (Ese'Eja boek). Omdat palmsnuitkeverlarven (of suri) zo overvloedig aanwezig zijn in het hele Amazonegebied, is het waarschijnlijk dat je ze gefrituurd en gespiest geserveerd ziet worden door straatverkopers (Atlas Obscura).
Xiomara Saavedra, Deze palmwormen heten Suri en zitten in de stam van een palmboom en worden gebruikt als voedsel. Als je de olie van deze wormen mengt met de olie van een kaaiman, kan het gebruikt worden om een zere keel te behandelen. gevonden in de stam van een palmboom en worden gebruikt als voedsel. Als u de olie van deze wormen mengt met de olie van een kaaiman, kan het worden gebruikt om een zere keel te behandelen. gevonden in de stam van een palmboom en worden gebruikt voor voedsel. Als je de olie van deze wormen mengt met de olie van een kaaiman, kun je er keelpijn mee behandelen. Xiomara Yojaje
"Oké, het is misschien niet gevaarlijk, maar wel vies." zeg je dan. Misschien, maar vergelijk het met hoe je een traditionele maaltijd zou benaderen. Je gaat toch geen gewone kipfilet eten? Nee! Je gaat het aankleden met kruiden en marinade!
Als nieuwsgierigheid de interesse om insectenmaaltijden te proberen niet kan aanwakkeren, dan kan hun duurzaamheid dat misschien wel. Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties is 14,5% van alle door de mens veroorzaakte emissies te wijten aan fabrieksmatige landbouw. Een verandering in het dieet is een directe en autonome manier om de bijdrage aan de dreigende, existentiële klimaatverandering te verminderen (Inside Climate News). Koolstofdioxide (CO₂), dat goed is voor driekwart van de uitstoot van broeikasgassen, komt vooral voor bij de voedselproductie (National Geographic). Slechts één koe (rundvlees is het minst duurzame vlees) kan 7,4 lbs CO₂ produceren - vergelijkbaar met bijna 10 mijl rijden! (Scientific American)
Voorstanders van eetbare insectenconsumptie promoten de voedingswaarde; insecten zijn vaak een duurzame en gezonde eiwitbron (Washington Post). Zoals eerder vermeld worden krekels en andere insecten regelmatig gegeten door culturen over de hele wereld. Het uitgangspunt om insecten te introduceren in het westerse dieet om de wereld te helpen redden kan ontmoedigend lijken; het vereist een drastische verandering in onze collectieve houding tegenover insecten. Deze verandering is echter niets om bang of afkerig voor te zijn. Vergelijk het met een analogie met technologie: Zelden is een nieuwe innovatie meteen alomtegenwoordig - ze wordt geleidelijk ingevoerd (bv. elektrische auto's). Dus je hoeft vanavond geen bord vol krekels met krekels te eten; entomofagie kan in ons dieet kruipen...
Als je je avontuurlijk voelt en je insectenpalet wilt uitbreiden, is het eten van de cicades van Brood X een goede manier om te beginnen (als ze er nog zijn). Maar omdat hun levensduur slechts enkele weken is, is er een overvloed aan insectenrecepten die geen cicaden bevatten waarvan je zou kunnen genieten!
Deutsch, Jonathan, en Natalya Murakhver, eds. Eten ze dat? A Cultural Encyclopedia of Weird and Exotic Food from around the World. Californië, VS: ABC-Clio, 2012. Digitaal bestand.
