Riley is plantenbioloog en geïnteresseerd in de ecologie en successie van tropische bossen. Zijn liefde voor de tropen bloeide op in Costa Rica en Panama, waar hij werkte als milieu-educator en deelnam aan verschillende botanische onderzoeksprojecten. Hij heeft ook geholpen bij het leiden van veldcursussen tropische ecologie en natuurbehoud in Peru, waar hij verliefd werd op het Amazonegebied in het bijzonder. Nu is Riley promovendus aan de Universiteit van Miami en wil hij onderzoek doen in het Peruaanse Amazonegebied. Naast zijn onderzoek is Riley een fervent fotograaf en wil hij helpen een band op te bouwen tussen mensen en planten door middel van fotografie.
Een oude boom van 50 meter ligt nu op zijn kant onder de intense tropische zon. Het resterende gat in het bladerdak legt de ooit schaduwrijke ondergrond bloot, en de race is begonnen. Een zaadje van de enorme kapokboom(Ceiba pentandra) ontkiemt vrijwel onmiddellijk en schiet in actie, naar de hemel. Het racet tegen klimmende lianen die nabijgelegen boomstammen bedekken, terwijl omringende bomen hun takken in de lucht beginnen uit te strekken, en uiteindelijk het bladerdak weer sluiten. Deze natuurlijke verstoring en snelle groei is een belangrijke cyclus in het Amazone regenwoud. Zoals de kapokboom, vertrouwen vele plantensoorten op natuurlijke verstoringen om hun ongelooflijke afmetingen te bereiken. Openingen bieden ook een belangrijke habitat voor bepaalde diersoorten, en omgevallen bomen leveren vitaal voedsel voor talloze ontbindende stoffen.
Een enorme kapokboom achter een Spaanse ceder of cedro(Cedrela odorata), twee waardevolle houtsoorten. Foto door de auteur.
Helaas verhoogt houtkap de frequentie van deze eens zo vaak voorkomende verstoring en verstoort het de natuurlijke patronen van bosopvolging. De volledige verwijdering van bomen brengt ook het vermogen van het bos om zijn materialen te recyclen in gevaar en bedreigt de ongelooflijke biodiversiteit van het Amazonegebied. Houtkap in het Amazonegebied heeft ook een enorme koolstofvoetafdruk, waarbij jaarlijks 80 gigaton koolstof vrijkomt in een reeds opwarmende atmosfeer. Illegale houtkap maakt de zaken nog ingewikkelder, waardoor het bijzonder moeilijk is de houtindustrie te beheren en de integriteit van de beschermde gebieden te waarborgen. Primaire bossen in nationale parken en natuurgebieden zijn vaak het slachtoffer van illegale houtkap.
Een kettingzaag begint met het vellen van een boom. Foto door Brian Griffiths.
Nadat een bos is gekapt, kunnen veel dieren hun toevlucht zoeken in nabijgelegen bossen. Planten daarentegen missen de luxe van mobiliteit en moeten zich aanpassen aan een nieuw leven. De secundaire boshabitat die overblijft na de houtkap is voor veel soorten onbruikbaar, en bossen die intensief werden geëxploiteerd zijn slechts een omhulsel van hun vroegere vorm. Veel boomsoorten, bijvoorbeeld, hebben een dicht, intact bos nodig om hun zaden te laten ontkiemen. Zonder de aanwezigheid van grote bomen en een hoog, dicht bladerdak kunnen veel boomsoorten eenvoudigweg niet overleven.
Shihuahuaco(Dipteryx micrantha), een van de meest waardevolle houtbomen in het Amazonegebied. Tegenwoordig worden de grootste exemplaren alleen nog gevonden in afgelegen, goed beschermde bossen. Foto door de auteur.
Om de ecologische gevolgen van de houtwinning in het Amazonegebied beter te begrijpen, moeten we de gekapte bossen beter in de gaten houden. Op die manier kunnen we niet alleen de exacte plantensoorten identificeren die door de houtkap verloren gaan, zowel direct als indirect, maar kunnen we ook de veranderingen in het bos op lange termijn volgen. Hoe verschilt successie in een gekapt bos van successie in een ongerept bos? Zal een secundair bos ooit de biodiversiteit bevatten die het ooit had? Hoe lang duurt het voordat bomen in secundaire bossen de enorme omvang bereiken die we in primaire bossen zien? Dit zijn vragen die wetenschappers nog steeds proberen te beantwoorden. Als ecoloog hoop ik bij te dragen tot de beantwoording ervan door het opzetten van een permanent bosbewakingsperceel in een gekapt bos in Madre de Dios, Peru. Permanente plots zijn de gouden standaard om bosdynamiek te bestuderen, waarbij we elke plant in een plot over meerdere jaren meten en identificeren. We kunnen volgen hoe snel bomen groeien, berekenen hoeveel koolstof het bos vastlegt, de biodiversiteit in kaart brengen en vergelijken met nabijgelegen, ongemaaide bossen. Hopelijk krijgen we een beter idee van hoe tropische bossen zich herstellen van houtkap, en kunnen we deze kennis gebruiken om te helpen bij beheer- en beschermingsstrategieën in het Amazonegebied en daarbuiten.
Bedankt voor het delen van informatieve blog.
Bedankt voor het delen van een informatieve blog.