Denise is een toegewijde biologische tuinierster die zichzelf uitdaagt om zo duurzaam mogelijk te leven in haar huis in het zuidoosten van Pennsylvania. Ze is professor in de afdeling Communicatie en Media aan de West Chester University met een Ph.D. van Kent State University. Haar onderwijs- en onderzoeksgebieden bestaan uit duurzaamheid, hechte interpersoonlijke relaties, integratie van werk en gezin, en conflictoplossing.
De bodem in Amazonia is zo berucht arm aan voedingsstoffen, dat planten diverse manieren hebben ontwikkeld om voedingsstoffen uit dode bladeren, stengels, schors, gevallen fruit en meer te halen. Deze planten zijn zo succesvol in het recyclen van voedingsstoffen dat de overgrote meerderheid van de voedingsstoffen in het regenwoud gevonden worden in de bosbiomassa, niet in de bodem. Deze cyclus wordt echter verstoord wanneer bossen worden gekapt voor landbouwgrond.
Zwerflandbouw is een wereldwijde praktijk die al generaties lang wordt toegepast. Het wordt gewoonlijk "slash and burn"genoemd, waarbij een boer land ontgint en de bomen ter plaatse verbrandt, een zogenaamde swidden, waarbij de opgeslagen voedingsstoffen in de biomassa vrijkomen in de bodem. Het vuur vertraagt ook de groei van onkruid. Deze praktijk biedt misschien drie tot vijf jaar bodemvruchtbaarheid voordat commerciële kunstmest moet worden gebruikt, of een aangrenzend stuk bos wordt gekapt en het proces wordt herhaald. Een roterend systeem van kappen, branden en verbouwen zorgt ervoor dat het bos zich in de loop der jaren kan herstellen op de eerder verlaten gebieden. Door het kleine aantal mensen dat zich met deze vorm van landbouw bezighield, werd de algemene biodiversiteit van het bos duizenden jaren lang niet aangetast, maar met de opkomst van de industriële landbouw op grote schaal is er niet alleen sprake van ernstige ontbossing die de natuurlijke biodiversiteit van het bos aantast, maar is een grote afhankelijkheid van commerciële meststoffen een must. Dit heeft zijn eigen cascade-effecten op de milieukwaliteit.
Bananen- en maniokplanten geteeld als "slash and burn" landbouwgewassen in het Peruaanse Amazonegebied.
Hier in het noorden hebben we het geluk grote gebieden te hebben met een overvloedige bodemvruchtbaarheid. Het verbouwen van gewassen op deze bodems put de bodem echter nog steeds uit van voedingsstoffen, zodat we moeten beslissen hoe we de bodem het beste kunnen aanpassen, zodat we jaar na jaar kunnen genieten van een overvloedige oogst. In eerdere blogs heb ik de essentiële voedingsstoffen besproken die nodig zijn om gewassen met succes te telen. De bekendste combinatie is NPK (stikstof, fosfor en kalium). Wanneer u commerciële meststoffen koopt, zijn deze drie voedingsstoffen de hoofdbestanddelen, hoewel planten ook kleine hoeveelheden andere mineralen nodig hebben en goed gedijen.
Aangezien commercieel bereide meststoffen op aardolie zijn gebaseerd, zoeken sommige tuiniers, zoals ik, andere bronnen om deze voedingsstoffen te verkrijgen. Natuurlijk gebruik ik gecomposteerd materiaal, maar het is niet altijd gemakkelijk te bepalen welke percentages/niveaus van deze drie belangrijkste voedingsstoffen aanwezig zijn.
Vleermuis- en vogelguano leveren bijvoorbeeld ruime hoeveelheden stikstof en calcium. Ik gebruik meestal beendermeel (ja, dat zijn gemalen botten) als bron van fosfor en bloedmeel (ja, dat is gemalen gedroogd bloed) als bron van stikstof. Ter illustratie: ik gebruik beendermeel als ik aardappelen plant, en ik gebruik houtas (een vriend schenkt zijn open haard as, en ik schep as uit mijn open haard, beide een kleine knipoog naar de slash and burn praktijk) in de herfst als ik mijn knoflook gewas plant en vervolg met bloedmeel in de lente als het weer begint te groeien.
Gekocht bloedmeel dat is getest op zijn NPK-gehalte.
Gekocht beendermeel dat een NPK-verhouding heeft van ongeveer 3-15-0 en net als bloedmeel een langzaam vrijkomende meststof is.
Houtas die ik verder zal fijnmalen voordat ik het in de tuin gebruik, hoewel het ook zo in het compostvat kan.
Maar afgezien van de houtas (die ik gratis kan krijgen) kunnen voedingsstoffen als bloed- en beendermeel, en andere, duur worden als je een groot perceel plant. Als u de kosten wilt minimaliseren, zijn er waarschijnlijk restjes in uw keuken die de voeding van sommige van uw gewassen of bloemen kunnen bevorderen. Bijvoorbeeld, planten die als zuurminnend worden beschouwd, houden ervan om dressings van koffiedik rond hun basis te krijgen. Dit omvat, maar is niet beperkt tot, bosbessen, azalea's en hortensia's. Bovendien zijn mijn vermicomposterende wormen dol op koffiedik.
Als u de kosten wilt minimaliseren, zijn er waarschijnlijk restjes in uw keuken die de voeding van sommige van uw gewassen of bloemen kunnen ondersteunen, zoals eierschalen, koffiedik en bananenschillen.
Toen ik in mijn huis kwam wonen, vond ik nogal wat oesterschelpen in de grond. Hoewel ik denk dat de vorige eigenaars het juiste idee hadden, omdat die schelpen calcium leveren - een noodzakelijke voedingsstof - hadden ze die schelpen waarschijnlijk beter tot kleine scherven kunnen vermalen. Bodem en planten kunnen ook profiteren van gespoelde en geplette eierschalen, die ook calcium leveren. Ze worden langzaam afgebroken, maar dat is niet erg, want dit is meer een spoorelement dan stikstof, dat in grote hoeveelheden wordt opgenomen. (Vergeet niet uit een eerdere blog dat sommige planten stikstof aan de bodem leveren - zoals bonen en erwten - dus er zijn meerdere mogelijkheden om stikstof in de bodem te brengen).
Kippenmest is een fantastische bron van stikstof. Ik heb de uitwerpselen van mijn mooie dames meestal in mijn compostvat gedaan. De stikstof is zo hoog dat als je het rechtstreeks in de grond met planten zou doen, het de planten wel eens zou kunnen verbranden. Toen ik op het platteland van Virginia woonde, sproeiden de boeren vaak verdunde kippenuitwerpselen op hun gewassen.
Een andere meststof die ik regelmatig gebruik is vismeel of een gekochte, geconcentreerde vloeibare vismeststof. Ik moet eerlijk zijn. Het stinkt. Echt vreselijk stinkend. Maar de planten zijn er dol op. Dit preparaat is meer een bladvoeding - ik besproei het groene deel van de plant in plaats van voedingsstoffen aan de basis van de stengel.
Gekochte vismest, en sommige bereide merken verkopen een gemengd concentraat van vis- en kelpmeel
Bananenschillen kunnen ook een zeer effectieve meststof zijn voor veel planten, hoewel veel van de informatie die ik heb gevolgd ze beschouwt als een meststof voor kamerplanten, omdat ze kalium en kleine hoeveelheden stikstof, fosfor en magnesium toevoegen in een langzaam vrijkomende methode. Sommige methoden pleiten ervoor de schillen fijn te hakken en in de potten te begraven, terwijl andere methoden ervoor pleiten een bananenschilwater te maken.
Natuurlijk is er de vermicompostthee waarnaar ik verwees in... mijn blogpost over vermicompostering. Dit betekent dat je een deel van de afgewerkte wormencasts in een liter water doet. Op grotere schaal kun je meer castings gebruiken en een vuilcontainer met deksel vullen, hoewel ik niet zou aanraden dit te lang te laten staan, vooral niet in de hete zon.
Zoals bij andere berichten van mij is deze lijst nog lang niet volledig. Het herinnert me alleen maar aan de bijna eindeloze mogelijkheden voor recycling, compostering, hergebruik en upcycling. Ga je gang en experimenteer, en kijk wat het beste werkt voor jou en je tuin!
