Cynthia is zowel coördinator van Graduate Services als docent aan de Universiteit van Delaware. Ze is al vijf jaar docent en heeft gewerkt met studenten van K-12 en studenten in het hoger onderwijs. Ze richt zich vooral op gelijkheid in het onderwijs en op milieueducatie die gericht is op natuurbehoud. Cynthia heeft een B.S. in Elementary Teacher Education van de University of Delaware en een M.Ed. in Higher Education and Student Affairs van de Wilmington University. Momenteel volgt ze haar Ed. D. in Onderwijskundig Leiderschap aan de Universiteit van Delaware. Drie jaar lang was ze een Delaware Teachers Institute Fellow en schreef ze een curriculumonderdeel getiteld Nature and Youth Nurturing Each Other, dat zich richtte op interacties tussen leerlingen in de natuur, natuurlijke habitats, afhankelijkheid van dieren en planten en wetenschappelijke instrumenten die K-5 leerlingen in de klas kunnen gebruiken. Onlangs was Cynthia projectleider bij het Urban Youth Conservation Corps in het John Heinz National Wildlife Refuge in Tinicum in Philadelphia, PA. Ze gaf mede leiding aan een team van diverse middelbare scholieren die werkten aan natuurbehoudgerelateerde projecten en leidde activiteiten op het gebied van milieueducatie en leiderschapsontwikkeling.
Foto van Agapito die chambira weeft om de hangmat te maken die hij aan Cynthia heeft verkocht.
Terwijl ik me installeer in mijn chambira hangmat, liefdevol geweven door Agapito en zijn vrouw Victoria, word ik omringd door het muskuszoete aroma van gedroogde en geverfde chambira palmbladeren. Zelfs twee jaar later brengt deze geur me terug naar mijn reizen in Sucusari, Peru, waar ik ontelbare herinneringen heb gemaakt door te leren van de lokale inheemse gemeenschappen en veldwerk te doen ter ondersteuning van het natuurbehoud in het voorouderlijke land van de Maijuna-bevolking.
-
Toen ik in 2022 voor het eerst Peru bezocht, had ik nooit gedacht dat ik een jaar later naar Sucusari zou terugkeren om Dr. Griffiths te assisteren bij belangrijk veldwerk met de Maijuna. Slechts een maand voor onze reis moest ik een medische noodprocedure ondergaan, maar niets kon me van deze expeditie weerhouden. Terwijl we cameravallen plaatsten in de weelderige bossen, voelde ik mijn energie afnemen, maar ik was vastbesloten om gelijke tred te houden met de jongere studenten en andere onderzoekers.
Op een bijzonder uitdagende dag, toen we door dichtbegroeide aguajals trokken - moerassigegebieden vol palmen - worstelde ik om stabiel op mijn voeten te blijven staan. Agapito, die ook herstellende was van zijn eigen kwalen, merkte mijn worsteling. Met vriendelijkheid en vindingrijkheid maakte hij een trekkingstok voor me, waarbij hij de stekels van een dikke tak verwijderde om mijn tocht iets gemakkelijker te maken. Zijn bereidheid om te helpen, ongeacht zijn eigen uitdagingen, verwarmt mijn hart en is een dierbare herinnering die me vaak rust brengt terwijl ik ontspan in mijn hangmat.
Foto van Cynthia's uitzicht en perspectief terwijl ze in een peke-peke zat tijdens een van hun reisdagen om cameravallen op te zetten.
Aan het einde van diezelfde tocht hoorden we Agapito ongeveer een kilometer achter ons roepen: "Lluvia! Lluvia!"-Regen! Regen! -terwijl hij met zijn machete op een huicungoboom sloeg. Op onze reizen was regen essentieel; het betekende dat we door konden gaan met ons werk zonder dat onze peque peques vast kwamen te zitten op de bodem van de rivier. Na dagen zonder druppel hoopte iedereen op een wonder. En ja hoor, kort na Agapito's telefoontje opende de hemel zich en kwam de regen die we zo hard nodig hadden.
Foto van Jorge en Cynthia aan het einde van Jorge's workshop mandenvlechten.
Tijdens onze rustdagen dompelden we ons onder in workshops met leden van de gemeenschap en leerden we over hun vis-, jacht- en oogsttradities. Deze momenten waren niet alleen gevuld met gelach en vreugde, maar waren ook zeer leerzaam, omdat de ouderen verhalen deelden over hun persoonlijke geschiedenis en die van hun voorouders, inclusief de recente problemen met voedselonzekerheid waarmee ze te maken hadden door overmatige houtkap op hun land. De dagen waarop we konden zitten en luisteren naar de verhalen van de ouderen, herinnerden me eraan hoe belangrijk het veldonderzoek is dat ACEER samen met hun natuurbeschermers uitvoert.
Het veldwerk dat we hebben uitgevoerd trekt mensen aan die gedreven worden door een verlangen naar sociale rechtvaardigheid en geïnspireerd zijn om een verschil te maken in gemeenschappen die getroffen zijn door uitbuiting van het milieu. Als je eenmaal een band hebt met een gemeenschap, blijft het verlangen om terug te keren en van hen te leren in je hart hangen. Zelfs op de dagen dat ik niet uitrust in mijn hangmat, denk ik vaak na over hoe ik in de toekomst onderzoeksinitiatieven kan ondersteunen die gemeenschappen zoals die in Sucusari vooruithelpen en helpen om hun land, duurzame praktijken en cultureel erfgoed te beschermen voor toekomstige generaties.
-
In liefdevolle herinnering aan Agapito, wiens geest van vriendelijkheid en vrijgevigheid me blijft inspireren.
Mogelijke toevoegingen voor meer achtergrond:
In de zomer van 2022 ging ik voor het eerst naar Sucusari met ACEER via het Delaware Teachers Institute. In de loop van twee jaar heb ik een onderwijseenheid gemaakt overNature Nurturing Youth voor K-2 onderwijs. Deze ervaring wakkerde echter mijn interesse in veldonderzoek aan en het begrijpen van wat er binnen ACEER gebeurt om te helpen bij het documenteren van het duurzame gebruik van zoogdieren in Maijuna-gebieden, en de voedselzekerheid en veerkracht die ze bieden, bedreigd door de aanleg van een geplande snelweg.In de zomer van 2023 werd ik uitgenodigd om me aan te sluiten bij het onderzoeksteam van Dr. Brian Griffith om een expeditie uit te voeren in het Maijuna-Kichwa Regional Conservation Area, in samenwerking met de ACEER Foundation, OnePlanet en de Federación de Comunidades Nativas Maijuna(FECONAMAI). Ons team plaatste cameravallen in de Maijuna-Kichwa regio om de bestaande uitgebreide dataset aan te vullen en het duurzame gebruik van zoogdieren te documenteren, evenals de voedselzekerheid die de zoogdieren bieden en die bedreigd wordt door de geplande snelweg. Wanneer we rustdagen hadden tussen onze lange tochten en wandelingen door om onze fysieke en mentale gezondheid op peil te houden, namen velen van ons deel aan workshops met leden van de gemeenschap om meer te leren over hun vis-, jacht- en oogstprocessen en -tradities. Deze dagen waren mijn favoriet en verreweg het meest leerzaam voor mezelf, omdat ik herinneringen kreeg van ouderen over de geschiedenis van hun regio en gemeenschap met voedselonzekerheid en andere ontberingen waarmee ze te maken kregen toen houtkappers overmatig op hun land jaagden.
