Madison is een Junior aan de West Chester University die Engels studeert met een minor in Media en Cultuur. Ze heeft altijd graag gelezen, geschreven, onderzoek gedaan en geleerd over de wereld om zich heen door onderwijs en reizen.
De Amazone, zoals andere tropische bossen, bestaat uit verschillende lagen. Elke laag bevat een groot aantal microhabitats. De kruidachtige laag van het bos bevindt zich op grondniveau, gevolgd door houtachtige struiken, onderliggende bomen, kroonbomen en tenslotte reusachtige opkomende bomen die het bladerdak van het bos binnendringen en een hoogte van meer dan 150 meter kunnen bereiken. Deze lagen en hun microhabitats helpen de ongeëvenaarde biodiversiteit van het bos te verklaren. Het bestuderen van deze lagen is gemakkelijker geworden sinds de ontwikkeling van Canopy Access Systems (CAS).
Lagen van het bladerdak van het regenwoud
CAS zijn instrumenten die ontworpen zijn om de kruin van de boom te bereiken, waar onderzoekers meer informatie kunnen verkrijgen die ze vanaf de grond niet zouden kunnen. Met de alarmerende versnelling van de ontbossing, samen met de verwachte wijdverspreide gevolgen van de klimaatverandering, zijn CAS nuttig omdat ze een waardevol instrument zijn voor het bestuderen van tropische bossen die voor ons allemaal van onschatbare waarde zijn. Zoals Margaret Lowman stelt, "dragen bossen direct bij aan de wereldeconomie door het leveren van zuurstof (centra van fotosynthese), medicijnen, materialen, voedsel, genetische bibliotheken, nutriëntencyclus, koolstofopslag, klimaatstabilisatie, inclusief zoetwaterbehoud, en een enorm cultureel erfgoed." (2012). Voor uitgebreide studies om zinvolle resultaten te verzamelen, is toegang tot boomkruinen van tropische bossen essentieel.
Therany Gonzales filmt wilde dieren vanaf de loopbrug | Foto door Jon Cox
De bescherming van de bomen in tropische bossen is van vitaal belang omdat:
75% van alle levende organismen in tropische regenwouden leven in het bladerdak
Er is de mogelijkheid om nieuwe soorten planten en dieren te ontdekken die in het bladerdak leven (zoals Dr. Lowman deed!).
De grote biodiversiteit in het bladerdak is het gevolg van de unieke hulpbronnen die het bladerdak biedt aan dieren en ongewervelden, om nog maar te zwijgen van natuurlijke factoren zoals windsnelheid en lichtintensiteit die sterk door het bladerdak worden beïnvloed (Nadkarni et al., 2000).
Wat begon als een enigszins recreatieve activiteit voor mensen die geïnteresseerd waren in klimmen en ontdekken, groeide uit tot een prioriteit in de wetenschappelijke gemeenschap. Maar voordat de hoogtes en innovaties om ze te bereiken waren uitgevonden, werden studies volbracht door het gebruik van verrekijkers op afstand, het oppikken van wat uit de bomen viel zoals planten of dieren, of de studie van takken. (Gottsberger, 2017). Door de decennia heen kwamen er echter vele soorten manieren om bij boomkruinen te komen, waarvan sommige misschien wat ongebruikelijk lijken, maar toch effectief zijn.
Soorten CAS's
Kraansysteem
Een fascinerend type CAS werd geïnspireerd door bouwwerkzaamheden op een luchthaven, toen een bosecoloog met het vliegtuig reisde en de bouwkranen een inventief idee aanwakkerden dat de manier waarop bossen worden bestudeerd zou helpen veranderen. Het kraansysteem werd vrij populair en succesvol, maar heeft als nadeel dat het veel lawaai maakt en veel ruimte in beslag neemt. Gerhard Gottsberger legt uit dat de kranen belangstelling wekten en daarom "werd in 1997 een begin gemaakt met de oprichting van het International Canopy Crane Network (ICCN). Tegen 2003 omvatte het netwerk zes kraanvogels in gematigde en vijf in tropische bossen." (2017). Gottsberger beschreef dat sommige kranen op een spoor liepen, waardoor de bodemverstoring toenam en er een grotere opening van de bosbodem nodig was om de kraan te laten werken. De kranen op spoorrails bestrijken echter meer studiegebied in vergelijking met vaste kranen.
Een meer betaalbare en een van de eerste methoden voor toegang tot de boomtoppen waren de technieken met één touw. Deze werden ontwikkeld in de jaren 1980 en konden wetenschappers veilig naar de boomtoppen brengen, zodat zij konden studeren terwijl zij aan een touw bleven hangen. Deze methode was niet volledig doeltreffend omdat zij niet in staat was de bovenste boomtoppen te bereiken. Deze gebreken van de touwtechniek leidden tot nieuwe instrumenten waarmee de onderzoekers de top konden bereiken. "Ladders, steigers, loopbruggen, boomkruinen, heteluchtballonnen en bouwkranen boden allemaal toegang tot enigszins verschillende gebieden van de boomtoppen, en stelden onderzoekers dus in staat verschillende vragen te beantwoorden." (Lowman & Schowalter, 2012).
Josiah, een boomkliminstructeur, demonstreert de Single Rope Technique (SRT) | Strider Bomen
Looppaden
Luifelpaden worden meestal strategisch aangelegd; zorgvuldig tussen de bomen geplaatst en gemaakt met materialen die opgaan in het bos. Dergelijke CAS-methoden zijn voordelig vanwege hun eenvoud. ACEER heeft samen met een reeks partners met succes twee loopbruggen aangelegd, als eerste op het westelijk halfrond. De eerste loopbrug werd gebouwd in 1991, ontworpen door Illar Muul in het Peruaanse Amazonegebied ten noorden van Iquitos bij het Maijuna-dorp Sucusari. Hij bestond uit een reeks hangbruggen die uit de bosbodem opstegen en uitkwamen bij een reusachtige opkomende boom. Een observatieplatform werd gebouwd op de belangrijkste bomen en ondersteund door een uniek rubberen bevestigingssysteem dat de boom zou dempen en aanpassing mogelijk zou maken naarmate de boom bleef groeien. Tien jaar later, in het Wayqecha nevelwoud in de Andes, werkte ACEER samen met de Amazon Conservation Association om een onderzoeksplatform te bouwen dat het eerste vrijstaande aluminium CAS werd. Beide systemen worden vandaag de dag nog steeds gebruikt.
Toen canopy rafts en heteluchtballonsystemen voor het eerst werden uitgevonden, waren kinderen en andere mensen die niet geïnteresseerd waren in wetenschap, gefascineerd door deze coole methoden om ontdekkingen te doen. Het was een manier om het grote publiek te interesseren voor wetenschappelijke studies. 'Radeau des Cimes' werd ontworpen door de Fransman Francis Hallé en betekent in het Engels 'Treetop Raft'. Hij deed dit met de hulp van grafisch ontwerper Dany Clayet-Marrel. (Weber, 1989). Hoewel er weinig ecologische verstoring en lawaai was bij het gebruik van een heteluchtballon en een vlot als CAS-instrument, werden andere methoden, zoals boomkruinen, gewaardeerd als permanenter en comfortabeler.
Het luifelvlot: Een combinatie van een halfstijve draagconstructie en een laag gaas die in contact staat met de luifel. Deze 'uppercanopy' installatie is toegankelijk voor gebruikers en wordt met behulp van een aerostaat op de luifel geplaatst. Architect en schepper Gilles Ebersolt in het midden van zijn Pretzel, het Treetop Raft, dat zojuist aan de luchtschip is gekoppeld. Opération Canopée
CAS Impact
In een boek over haar werk zegt Margaret Lowman dat zij "niet had verwacht dat wandelpaden, afgezien van hun onderzoeksfunctie, zo'n belangrijke schakel zouden worden tussen natuur en publiek". (2006). Zij merkt op dat loopbruggen goed zijn voor het ecotoerisme en een nieuwe, educatieve manier bieden om de boomkruinen te verkennen en te bestuderen. Ze stellen bezoekers in staat meer te leren over de boomtoppen door de biodiversiteit van dichtbij te bekijken, en ze helpen mensen bewust te worden van het belang van natuurbehoud door te zien wat er boven de bodem van het bos gebeurt.
De wandelpaden zijn een belangrijke schakel geworden tussen de natuur en het publiek. De emotionele impact van deze wandelpaden kan niet worden onderschat.
De emotionele impact van deze loopbruggen kan niet worden onderschat. Tijdens een educatieve workshop van ACEER die werd bijgewoond door leraren op het platteland van het Amazonegebied, ontmoette ACEER-voorzitter Dr. Roger Mustalish een groep leraren op een Canopy Walkway-platform in de top van een reusachtige opkomende boom. De leraren waren zeer ontroerd door de ervaring, en sommigen huilden zelfs. Toen hij vroeg waarom, antwoordden de leraren dat ze weliswaar in het regenwoud waren geboren en opgegroeid, maar dat ze tot nu toe nooit de omvang en de grootsheid van het bos hadden gezien... en dat het van invloed zou zijn op hoe ze voortaan les zouden geven over het bos.
De impact van CAS op wetenschappelijk onderzoek is uitzonderlijk. Ze bieden unieke mogelijkheden voor ervaringsleren in tropische bossen die op hun beurt leiden tot meer begrip en innovatieve methoden om deze bossen te beschermen. Ondertussen kunnen bezoekers en gemeenschappen de ervaring en verwondering opdoen van dichtbij en persoonlijk contact met bossen en hun biodiversiteit.
Gottsberger, G. (2017). Canopy Operation Permanent Access System: een nieuw instrument voor werken in de boomkruinen van tropische bossen: geschiedenis, ontwikkeling, technologie en perspectieven. Bomen, 31, 791-812. https://doi.org/10.1007/s00468-016-1515-1
Lowman, M., Burgess, E., & Burgess, J. (2006). It's a jungle up there more tales from the treetops. Yale University Press. https://doi.org/10.12987/9780300153415
Lowman, M. D., & Schowalter, T. D., (2012). Plant science in forest canopies - the first 30 years of advances and challenges (1980-2010). The New Phytologist, 194(1), 12-27. http://www.jstor.org/stable/newphytologist.194.1.12
