Met een diploma biologie en een natuurliefhebber, heb ik de kans gehad om in verschillende ecosystemen te werken en me te ontwikkelen op het gebied van onderzoek (vogels ringen en cameravallen gebruiken om jaguars te identificeren, werken met motten en andere insecten en zoölogie onderwijzen...) tot avontuur en natuurtoerisme. Sinds mijn studie aan de universiteit heb ik me toegelegd op het informeren en voorlichten, via mijn toeristische gidsen en sociale netwerken, over behoud en onderzoek.
Ik klom altijd tussen de wortels van een oude boom in een park waar mijn ouders me als kind vaak mee naartoe namen. Ik beeldde me in dat ik in een verloren wereld was, vol magische wezens zoals feeën en grote reuzen die planten nabootsten. Ik had nooit gedacht dat deze spelletjes van mijn verbeelding zouden uitkomen en me naar mijn favoriete plek op aarde zouden brengen, het Amazone regenwoud.
Wie het regenwoud is binnengegaan, heeft vast en zeker het gevoel gehad zich zo klein te voelen temidden van zoveel onmetelijkheid, als een bij in een dorp van reuzen. Ik ontdekte dat mijn sprookjeswereld bestaat, dat het woud vol zit met levensvormen die met elkaar verbonden zijn, van de wortels van een enorme ficusboom die honderden meters door de grond gaan, de wind die stuifmeel en zaden duizenden kilometers ver draagt, het gezang van de manakinvogels die de balts aankondigen, de brulapen die hun territorium opeisen, de kikkers in donderconcerten na de regens en duizenden interacties die deze plek tot een magisch en uniek ecosysteem maken.
Baldakijn: De oudsten van de jungle zijn te zien op de horizontale lijn van het baldakijn. Deze bomen zijn veel hoger dan de rest.
Tijdens mijn wandelingen in het Peruaanse Amazonegebied, in Madre de Dios, geniet ik van elke ontmoeting met de ouderlingen, gehuld in krachtige groene bladeren die de eerste zonnestralen opvangen die het bladerdak raken. Deze ouderlingen hebben vele namen, afhankelijk van wie ze ontmoet; deze keer noemen we ze de paranootboom, de kapokboom en de Shihuahuacoboom.
Sommige van deze bomen, zo nuttig als ze zijn voor de mens, hebben een slechte naam bij de lokale bevolking. De eerste keer dat ik een paranootboom zag, vertelde een dorpeling me dat het eenstille moordenaar was. Die opmerking verbaasde me, maar toen liet hij me een vrucht zien en wees me erop dat ze bij de oogst van meer dan 30 meter hoogte vallen. Ik begreep snel wat hij bedoelde. De paranootboom kan meer dan 150 paranoten per seizoen produceren. De balvormige vruchten kunnen tot 2 kilogram wegen met 16 en 24 zaden binnenin. Als de vruchten klaar zijn, vallen ze van de top van de boom en worden een projectiel dat het hoofd van iemand die zich niet bewust is kan raken.
Paranoot. De vrucht is een grote bruine bal die lijkt op een kokosnoot.
Bij een andere gelegenheid, toen we nieuw land bezochten dat te koop stond, moesten we onze route wijzigen omdat de plaatselijke gids zei dat er een rode kapokboom (lupuna colorada, Cavanillesia umbellata) stond en we niet langs de voet van de boom konden lopen omdat het spookachtig terrein was. De inheemse bevolking verzekert dat deze boom wordt gebruikt voor hekserij. Sommigen oogsten het sap om spreuken te maken, anderen de bladeren; weer anderen merken op dat ze verdwijnen als ze het gebied rond de boom als badkamer gebruiken, enzovoort. Elk verhaal wordt griezeliger.
Lupuna colorada: Cavanillesia umbellata
De kapokboom is een van mijn favoriete bomen. Hij is imposant, met hoge wortels die enkele meters van de basis uitsteken. De stam heeft een merkwaardige flesvorm met een karakteristieke buik. Hij wordt veel gebruikt voor hout en de kroon van de boom wordt vaak gebruikt door grote adelaars en ara's om hun nesten te maken. Duizenden vogels en dieren gebruiken de structuur van de Kapok als schuilplaats.
Lupunaboom nabij chuncho(Ceiba pentandra): deze bomen kunnen 60 meter hoog worden en hebben karakteristieke buisvormige wortels die enkele meters boven de grond beginnen. Er zijn exemplaren tot 500 jaar oud ontdekt.
Voordat ik de Peruaanse Amazone voor de eerste keer bezocht, besteedde ik niet veel aandacht aan de bomen. Ik voelde me meer geïnspireerd door de wereld dichter bij de grond; vooral kikkers en slangen boeiden me. Maar de eerste keer dat ik mijn aandacht op een Shihuahuacoboom richtte, ontdekte ik dat de boom een enorm harpijarendnest herbergde met een 1 jaar oud kuiken.
Harpy Eagle`s Chick op een nest in een shihuahuaco boom.
Shihuahuacobomen worden in een alarmerend tempo vernietigd door illegale houtkap. Deze bomen groeien langzaam en om 50 meter hoog te worden, moeten ze minstens 600 jaar oud worden. Maar ze worden in een paar uur gekapt en in stukken gehakt.
Kapokboom en ik. Hier is een vergelijking van hoe klein (en gelukkig) ik me voel naast deze prachtige oude man van het bos.
Ik word verliefd op het bos elke keer als ik het bezoek. Ik zou graag willen dat deze magische wereld behouden bleef, maar mijn wens is steeds onbereikbaarder. Het regenwoud verliest elke dag talloze hectaren aan illegale goudwinning, illegale houtkap, commerciële landbouw, enzovoort.
Ik nodig u uit om verliefd te worden op het regenwoud en ons te helpen het te behouden.
