Feministisch onderzoeker met 15 jaar ervaring op het gebied van mensenrechten. Ze heeft uitgebreide ervaring in senior advisering, onderzoek, ontwerp, financiering en monitoring van overheidsbeleid, beleidsanalyse en mensenrechtenbescherming gericht op gendergelijkheid, vrouwenrechten en milieu. Bij de nationale secretaris voor hoger onderwijs, wetenschap en technologie coördineerde ze de uitwerking van de "Gids voor mainstreaming van gender en milieu in het hoger onderwijs", en het hoofdstuk van het Instituut voor de bescherming van genetische hulpbronnen en traditionele kennis van intellectueel eigendom, met de steun van vijf agentschappen van het VN-systeem in Ecuador in de periode 2012-2015. María Inés heeft functies bekleed als nationale autoriteit die coördineert met verschillende belanghebbenden en samenwerkingsorganisaties. Ze is sociologe met een master in politieke wetenschappen en is momenteel doctorandus in publiek recht. Momenteel is María Inés de Gender and Climate Change Specialist bij het UNDP in Ecuador. Ze maakt deel uit van de Political Science Research Group aan de Universiteit van Girona (Spanje) waar ze werkt aan haar proefschrift over inheemse autonomie, antikoloniaal feminisme en de rechten van de natuur. Daarnaast werkt ze mee aan het onderzoeksproject "Atlas" (autonomie van inheemse volkeren en gesitueerde realiteiten), werkt ze samen met het International Analog Forestry Network (IAFN) aan het certificeringsproces voor Forest Garden Products (FGP), is ze permanent lid van het Ecuadoriaanse Analog Forestry Network als onderdeel van het Biotiquines-project en coördineert ze het Women on Conservation Network in Ecuador.
De COVID-19 pandemie heeft verstrekkende gevolgen gehad voor inheemse en plattelandsgemeenschappen, waardoor de uitdagingen voor de doelstellingen van duurzaamheid in het Amazonegebied nog groter zijn geworden.
De bevolking wordt geconfronteerd met een drievoudige crisis: verlies van biodiversiteit, klimaatverandering en sociale ongelijkheid. De pandemie heeft ons gewezen op de structurele onrechtvaardigheden en de onvermijdelijke gevolgen van landdegradatie, extractivisme en illegale activiteiten in het Ecuadoraanse Amazonegebied. Met een algemene lockdown in het land op 17 maart 2020 werden de meeste lokale gemeenschappen en inheemse gebieden geïsoleerd gehouden. Door het voortdurende verlies aan biodiversiteit in de afgelopen decennia, de vervuiling van het water door oliewinning, overstromingen, droogte en de gevolgen van de traditionele landbouw lijden de meeste gemeenschappen onder een gebrek aan voedsel en gezondheidszorg. Armoede, slechte voeding en gendergerelateerd geweld nemen toe in gebieden waar de winningsactiviteiten het meest overheersen.
Bio-tiquines is een project van het Ecuadoraanse netwerk voor analoge bosbouw (REFA, in het Spaans) met als doel kwetsbare gezinnen met voedselonzekerheid en onvoldoende toegang tot gezondheidszorg te ondersteunen. Sinds april 2020 hebben 10 beoefenaars van Analoge Bosbouw, in verschillende regio's van het land, planten verzameld voor het voedsel en de gezondheid van de mensen. Bio-tiquines bestaat uit de bereiding en distributie van plantensets met een hoge voedings- en medicinale waarde. Het proces omvat het opleiden en trainen van gezinnen over de planten en hun verzorging en controle, volgens de methodologie van de analoge bosbouw. De gezinstuinen maken deel uit van de strategie om bostuinen aan te leggen voor het herstel van aangetaste ecosystemen en om de gezinnen meer duurzame, economische alternatieven te bieden.
In 2020 namen 150 gezinnen deel aan Bio-tiquines, waarvan 25 in de provincies Pastaza en Napo in Amazonia. In 2021 nemen 75 gezinnen uit Amazonia deel aan de tweede fase van Bio-tiquines, waaronder het vrouwenopvanghuis voor slachtoffers van geweld, een ruimte van de vrouwenvereniging Sucumbios.
Analoge bosbouw is een benadering van ecologisch herstel waarbij natuurlijke bossen als leidraad worden gebruikt om ecologisch stabiele en sociaal-economisch productieve landschappen te creëren. Dit is een complexe en holistische vorm van bosbouw, die externe inputs - zoals landbouwchemicaliën en fossiele brandstoffen - minimaliseert en in plaats daarvan de ecologische functie bevordert voor veerkracht en productiviteit. Analoge bosbouw waardeert niet alleen ecologische duurzaamheid, maar erkent ook de sociale en economische behoeften van lokale plattelandsgemeenschappen, waaraan kan worden voldaan door de productie van nuttige en verhandelbare goederen en diensten, variërend van voedsel tot farmaceutische producten en van brandstof tot veevoer. Dit alternatief voor ecologisch herstel is in handen van het International Analog Forestry Network -IAFN.
Ik ben in april 2020 bij REFA begonnen met het project Bio-tiquines. Sinds september 2020 ben ik Advocacy Facilitator bij IAFN met het project Global Alliance for Green and Gender Action (GAGGA).
Mará Inés Rivadeneira
Ik ben socioloog, met ervaring in de mensenrechten van inheemse volkeren en vrouwen. Momenteel werk ik vanuit een antikoloniale, feministische benadering van ecologische rechtvaardigheid, waarbij ik zelfbeschikking en autonomie toepas bij de verdediging van mensenrechten en natuur in het Amazonegebied.